Ένας οδηγός για προχωρημένους
Όπως είναι γνωστό, από καιρού εις καιρόν, η Apple διακόπτει την υποστήριξη συγκεκριμένων μηχανημάτων της μετά από κάποιο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να εγκαταστήσουμε τα νεότερα λειτουργικά της σε αυτά. Για παράδειγμα, μετά την έκδοση του Mac OS X Mountain Lion, διακόπηκε η υποστήριξη για τα μηχανήματα που είχαν βγει στην αγορά από τα μέσα του 2006 με αρχές του 2007 και πίσω. Ο λόγος που γίνεται αυτό (το ίδιο γίνεται και στις iOS συσκευές), είναι γιατί στα νεότερα λειτουργικά της προστίθενται δυνατότητες που σε παλαιότερα μηχανήματα θα ήσαν μη συμβατές με αποτέλεσμα να δημιουργούνται διαφόρων ειδών προβλήματα και δυσλειτουργίες που θα έκαναν τους χρήστες να παραπονιούνται και να ζητούν τεχνική βοήθεια χωρίς αποτέλεσμα, όπως γίνεται σε άλλα μηχανήματα με άλλα λειτουργικά (ονόματα δε λέμε, οικογένειες δε θίγουμε).
Πάντα όμως υπάρχει κι αυτή η “ζώνη του λυκόφωτος” όπου, ναι μεν κάποιο μηχάνημα παύει να υποστηρίζεται επισήμως, αλλά, από άποψης υλικού (hardware), το συγκεκριμένο μηχάνημα θα μπορούσε απρόσκοπτα να συνεργαστεί με τα νεότερα λειτουργικά και χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα. Ποιος λοιπόν είναι ο λόγος που η Apple διέκοψε την υποστήριξή του;
Για την ιστορία…
Θα πούμε λίγα λόγια εδώ για την ιστορία χωρίς να θέλουμε να σας κουράσουμε.
Όταν η Apple γύρισε στην πλατφόρμα των Intel, οι πρώτοι επεξεργαστές που χρησιμοποίησε για τα μηχανήματά της ήταν οι Intel Core Duo οι οποίοι ήσαν 32bit αρχιτεκτονικής. Μετά πέρασε στους 64bit Intel Core 2 Duo, i5, i7. Το πρόβλημα δημιουργήθηκε στη μετάβαση από τα 32bit στα 64bit όπου για ένα διάστημα το λειτουργικό της δούλευε και στα δύο (μέχρι το Mac OS X Lion). Έτσι, τα μηχανήματα με 32bit EFI boot loader συνεργάζονταν με το λειτουργικό σε 32bit κατάσταση, ενώ τα μηχανήματα με 32bit EFI boot loader συνεργάζονταν με το λειτουργικό σε 64bit κατάσταση. Από την έκδοση του Mac OS X Mountain Lion όμως που ήταν αμιγώς 64bit έγινε το “game over” για τα 32bit μηχανήματα.
Το θέμα όμως είναι ότι κάποια από αυτά έχουν ισχυρότατο υλικό που άνετα θα συνεργαζόταν με τα νεότερα 64bit λειτουργικά της εταιρίας, αν δεν είχαν ενσωματωμένο το 32bit EFI boot loader.
Σκοπός; λοιπόν αυτού του οδηγού είναι να δείξει πώς θα εγκαταστήσουμε τα νεότερα 64bit λειτουργικά της Apple σε μηχανήματα που θα μπορούσαν να τα υποστηρίζουν. Για να ξέρετε αν έχετε ένα τέτοιο μηχάνημα, φτάνει να δείτε στο “Apple menu” (μηλαράκι) τις “Πληροφορίες αυτού του Mac”και να ελέγξετε αν έχετε επεξεργαστή τουλάχιστον Intel Core 2 Duo ή ανώτερο και μνήμη τουλάχιστον 2-4GB.
Αν πληρείτε τις προϋποθέσεις, τότε, με τον παρακάτω οδηγό θα μπορέσετε να δείτε το Mac OS X Yosemite και στο δικό σας μηχάνημα.
Πώς γίνεται…
Πριν ξεκινήσουμε θέλω να τονίσω ότι αυτός ο οδηγός είναι για προχωρημένους χρήστες, δεν παρέχεται κανενός είδους επίσημη υποστήριξη και ό,τι κάνετε θα το κάνετε με δική σας ευθύνη.
Γι’ αυτό καλό θα είναι να κάνετε ένα πλήρες backup των δεδομένων σας ώστε να μπορέσετε να επαναφέρετε το μηχάνημά σας στην προτέρα λειτουργική κατάστασή του, σε περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά.
Ο σκοπός εδώ είναι να “κοροϊδέψουμε” το Mac OS X Yosemite ώστε να νομίζει ότι έχουμε 64bit EFI boot loader ώστε να δεχτεί να εγκατασταθεί και από εκεί κι έπειτα θα λειτουργεί απρόσκοπτα. Φυσικά για να το κάνουμε αυτό υπάρχουν διάφορες μέθοδοι. Όλες όμως στηρίζονται στη λογική του “χακαρίσματος” του υπάρχοντος 32bit EFI boot loader μέσω ενός προγράμματος που θα κάνει το λεγόμενο patching.
Picker-Alpha bootloader (προτιμώμενη προσέγγιση)…
Αυτή η μέθοδος στην ουσία λειτουργεί σαν ενδιάμεσος μεταξύ του 32bit EFI boot loader και του 64bit EFI boot loader και μεταφράζει τις εντολές του ενός προς το άλλο προκειμένου να συνεργάζονται. Έτσι, η κλήσεις που γίνονται από το 64bit προς το 32bit μπορούν να “μεταφραστούν” ώστε να αναγνωρίζονται και να εκτελούνται και αντιστρόφως.
Ο απλούστερος τρόπος που μπορούμε να το εγκαταστήσουμε είναι ένας pre-patched Piker-Alpha bootable Yosemite installer (θα το βρείτε στη διεύθυνση https://mega.co.nz/#!SoAgnKqI!GUinePUGF3jAAu3oUym-GHBC9doWRTU1p6nnkXkJFdQ). Θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσετε το Firefox ή το Chrome στη συγκεκριμένη σελίδα για να κατεβάσετε το πακέτο (περίπου 5.5GB) γιατί το Safari δεν υποστηρίζεται.
Μετά ακολουθείστε τις οδηγίες που βρίσκονται στη διεύθυνση (https://support.apple.com/kb/PH5848) προκειμένου να μεταφέρεται το πακέτο σε ένα κατάλληλα διαμορφωμένο USB drive ώστε να μπορέσετε να το εγκαταστήσετε στο Mac που σας ενδιαφέρει.
Αν πάλι είστε πιο περιπετειώδης τύπος και θέλετε να φτιάξετε χειροκίνητα το pre-patched λειτουργικό σας, τότε πρέπει να κατεβάσετε το Picker-Alpha bootloader πρώτα και μετά το Mac OS X Yosemite από το Apple App Store, και μετά να ακολουθήσετε τις οδηγίες που υπάρχουν στoν σύνδεσμο icloud.com, προκειμένου να το επιτύχετε.
Sixty Four On Thirty Two (SFOTT)
Επιπλέον υπάρχει και ένας άλλος τρόπος με τη χρήση του Sixty Four On Thirty Two (SFOTT) script που μπορεί να αυτοματοποιήσει τη διαδικασία της δημιουργίας ενός bootable USB drive προκειμένου να αντιγράψουμε εκεί το pre-patched Piker-Alpha bootable Yosemite installer μαζί με ένα οδηγό βίντεο που θα βρείτε στη διεύθυνση (https://www.youtube.com/watch?v=Kl23HYRQrlw).
Target disk mode
Μια άλλη απλή προσέγγιση (απλή γι’ αυτούς που έχουν ασχοληθεί με το σπορ) είναι κατάλληλη για μηχανήματα που μπορεί να αφαιρεθεί προσωρινά ο δίσκος τους (όπως τα MacPro), να συνδεθεί σε μηχάνημα που τρέχει το Yosemite σε Target disk mode και να το εγκαταστήσουμε. Μετά το πέρας της εγκατάστασης αντιγράφουμε το αρχείο EFI32 boot.efi του Pikeστους φακέλους /usr/standalone/i386 και /System/Library/CoreServices/ αντικαθιστώντας το EFI64 boot.efi της Apple. Επισκευάζουμε τα δικαιώματα του δίσκου (repair permissions) με τη βοήθεια του “Βοηθήματος Δίσκων” (Disk Utility). Επανατοποθετούμε το δίσκο στο MacPro και κάνουμε εκκίνηση.
“Hackintosh” boot loader
Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιεί ένα bootloader όπως αυτοί που χρησιμοποιούνται για να τρέξουμε το Mac OS X σε ένα PC. Σε κάποιες περιπτώσεις (όπως στα μηχανήματα που τρέχουν XServe κάτι τέτοιο είναι αδύνατο).
Ο Chameleon και ο Clover είναι οι πιο γνωστοί. Εδώ όμως μπαίνουμε σε πολύ βαθιά νερά γιατί αυτοί οι bootloaders χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις όπου υπάρχει μη υποστηριζόμενο υλικό (π.χ κάρτες γραφικών) και ξεφεύγουμε από τους σκοπούς αυτού του άρθρου.
Μερικές τελευταίες σκέψεις…
Όπως είδαμε, η εγκατάσταση του Mac OS X Yosemite σε μηχάνημα που επισήμως δεν το υποστηρίζει, μπορεί να αποβεί από παιχνιδάκι, μέχρι κινέζικο βασανιστήριο και σίγουρα απευθύνεται σε αυτούς που το λέει η καρδιά τους για περιπέτειες.
Δεν το συνιστούμε σε χρήστες που δεν έχουν ασχοληθεί αρκετά με εγκαταστάσεις διαφόρων λειτουργικών και δεν έχουν βαθύτερη γνώση των υπολογιστών και των υποσυστημάτων τους. Είναι πιθανό ότι, ανάλογα με το μηχάνημα, μπορεί να παρουσιαστούν αναπάντεχα εμπόδια σε κάτι που, κατά τα άλλα, θα μπορούσε να είναι απρόσκοπτη εγκατάσταση, όπως είναι οι ασύμβατες κάρτες γραφικών, η λειτουργία του ήχου με σπασίματα και άλλα όμορφα.
Όλοι όμως εσείς οι γενναίοι που θέλετε να πειραματιζόσαστε και να ανακαλύπτετε καινούριους ορίζοντες, έχετε εδώ κάποια στοιχεία για να ξεκινήσετε την αναζήτησή σας.
